sonunda yağmur yağdı. bir türlü kullanamadığım müthiş şemsiyelerimden birini (üzerinde simli kalpler olanı) alıp pürneşe çıktım dışarı. içimden 'singing in the rain'i de söyleyerek yürüdüm sokakta. keyiflendim, mutlu oldum... sonra... sonrasını anlatmayacağım, içim elvermiyor. şemsiyemi istiyorum ben!
Yarın alacağım unuttuğun yerden söz dedik ya..Allah Allaaah. Hem, şal da yakışmıştı başında.:P:P
YanıtlaSilşemsiyem daha çok yakışmıştı :)
YanıtlaSilAhmet o fotoğrafı kullanırsa görürsün sen yakışmış şemsiyenin sonunu.:P
YanıtlaSilyaaa benim bir fotoğrafım bile yok o şemsiyeyle, sen şikayet ediyorsun bir de :P
YanıtlaSilKendi resmini çektireydin ya elime tutuşturmaya kalkışana kadar.:P
YanıtlaSiluf... çok pişmanım zaten. hale bak ya, niye çekmiyorsun sen de beni :P
YanıtlaSilBen o sırada seninle boğuşup Ahmet'i tehdit etmekle meşguldüm:P
YanıtlaSil